Biraz serinlemek ister misiniz? Hacer Ormanı

 

Hacer Ormanı

Aladağlar 

Biraz serinlemek ister misiniz diye sormuyorum artık. “İsteriz isteriz” der gibiyiz, değil mi?

Dağlar, güzel dağlar beni büyüleyen güzel dağlar. Toroslar.

Toroslar bildiğiniz gibi üç bölgeye ayrılıyor doğusu Aladağlar, batısında Bey dağları ve orta Toroslarda  ise üzerinde 4000m yüksekliğindeki Demirkazık zirvesini bulunduran Bolkar dağları.

Biz bugün Adana Aladağ ilçesi ile Kayseri Yahyalı ilçesi arasında bulunan bir doğa harikası, bir yeşil denizi Hacer ormanına gideceğiz.

Hacer ormanı tam olarak Toroslar üzerindeki Yedigöller ve Kapuzbaşı arasında bulanan bu iki bölgeyi biribirine bağlayan bir noktadır. Yükseklik deniz seviyesinden 2200den başlayıp 3000m ye kadar çıkar.

Yolumuza Adana’dan başlayıp  doğuya doğru giderek önce Kozan ardından Aladağ ilçesi üzerinden sağımıza Zamanti vadisi ve ırmağını alıp ilerledik. Hacer ormanındaki kaynaklardan beslenip üzerindeki bazı parkurlarda rafting yapılabilen Zamanti ırmağı kendi adında bir vadiden akıp aşağılarda Seyhanla birleşiyor.

Aladağlara varıp ardından soğuk suları sanki bir devin ağzından akıyormuş gibi suların indiği Kapuzbaşı;

ve ver elini Hacer ormanı. Burası bir cennet.  Vadi, plato ve 3000 m yi bulan yükseklikteki doğa harikası.

Burada gittiğimiz Yedi göller bölgesini ise bir başka yazı konusu olacak büyüklükte olduğu için saklı tutuyorum:))

Bu bölge Aladağlar milli parkı içinde bulunmaktadır.

Kapuzbaşından ayrılıp kuzeye doğru çıkıldığında artık Hacer ormanına doğru gidiyoruz demektir.

Kapuzbaşı şelalesi üzerinde bir su değirmeni de bulunmaktadır.

Hacer ormanı, Türkiye’nin en büyük post ormanı denilen ağaç grubunun bulunduğu bir alan. Ormanının florasını göknar, meşe, sedir,ardıç, gürgen, titrek kavak, ve karaçam oluşturuyormuş. Ayrıca buraların yerlileri  yaban hayatının da zengin olduğunu söylediler. Ürkek yaban keçileri karşımıza çıkar belki diye, çok bekledik.

Hacer ormanı içerisinde kendiliğinden oluşmuş bir kısmı yayılan sürüler için dinlenme yeri bir kısmı ise günümüzde soğuk hava depeosu olarak kullanılan mağaralar bulunmaktadır.

Yolumuza kaynaklardan su içe içe

kimi dala, çiçeğe baka baka ilerledik. Kimi yerlerde çöpünden ayıklanıp yufkaya sarıp üzerine de şeker serpilip yenen karamuk- karamık.

Deve dikenleri çiçeklerini açmış.

Ya bu güzeller güzeli kuşburnu, insanoğlundan  kalırsa kurda kuşa yem olacak.

Yolumuz dev bir buzula kadar gitti.

Ne yazık ki ısınma gerçeği onu da etkilemiş ve küçüldüğünü söylediler.

Ova ne kadar sıcak düşünmek bile istemiyorum. “Ohh!…Buz gibi” sözü, tam karşılığı.

Toroslar üzerindeki bu pırlantalar geleceğimiz için çok önemli. O yüzden dağlarda yapılan her hareket bir değil birkaç defa düşünülmelidir.

Bu yükseklikten sonra pek ağaç yok.

Ne yazık ki ormanı, ağaç bakımı ve çevreye özen konusunda bakımsız gördüm. 2000 m den sonra bile istemediğin kadar plastik şişe, naylon bulunmakta, buna da bölgeye piknik yapmaya gelenlerin sebep olduğunu bir gerçek. Bir daha bunları fotoğraflayıp sergilemeyi düşünüyorum.

Yorulduk ve tabii ki acıktık. Önce, bir güzel kuyruğu erit.

Mis gibi saç kavurması. 

Biraz nefes alıp dinlenirken bölgede ne yenir ne içilir diye sorup öğrenmek lazım.

Verilecek bir demet çiçek her zaman bulunur.

Yurdumuzun geçiçi sahipleri olarak gelecek nesle bıracağımız ne ev ne araba ne de diğerleri çok önemlidir, önemli olan bıraktığımız bu değerli topraklardır.

Değerinin bilinmesi için elimizden ne geliyorsa yapılmalıdır.